του Insider
Νέα Δημοκρατία: Ποιοί αλήθεια είναι οι μηχανισμοί που κάνουν κουμάντο (γραμμένο στις 22/11/2015 – δύο μήνες πριν τις εκλογές για πρόεδρο της ΝΔ );
Έτσι ήταν πάντοτε η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα. Και γι’ αυτό και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καβαλώντας το 1974 στο μεταδικτατορικό κύμα για “αλλαγή” και “δημοκρατία” δημιούργησε το δικό του κόμμα από την αρχή… Που ακόμα και σήμερα διοικείται με τους ίδιους κανόνες, εν μέρει και από τις ίδιες οικογένειες…
Μοναδική εξαίρεση στον πάγιο αυτόν κανόνα, αποτέλεσε η εκλογή έκπληξη του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της συντηρητικής παράταξης. Που κόντρα τότε στον κομματικό μηχανισμό, τις επετηρίδες και τις οικογένειες, κατάφερε (με την βοήθεια του Δημήτρη Αβραμόπουλου) και άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού, καβαλώντας εκείνος στο κύμα της λαικής απαίτησης για “αλλαγή” και “ελπίδα”…
Όμως, ενώ είχε την ιστορική ευκαιρία να διαλύσει φέουδα, βαρωνίες και μηχανισμούς, επέλεξε την σύμπραξη μαζί τους, θεωρώντας ότι η εσωτερική ηρεμία που του προσέφεραν θα ήταν προτιμότερη από την ρήξη και τη ριζική αναδιοργάνωση της ιστορικής παράταξης… Και εν τη αγνοία του, παρέδωσε το κόμμα στα χέρια ενός μεταλλαγμένου πανίσχυρου μηχανισμού, που μπορεί να μην μοιάζει με το παραδοσιακό τζάκι ή φέουδο, αλλά τελικά είναι αυτός που τελικά κατάπιε και τον ίδιο!
Για όσους, λοιπόν πιστεύουν ότι τους μηχανισμούς ελέγχει εκείνος που έχει τα “κλειδιά” του κόμματος, πλανώνται πλάνην οικτρά.
Όσοι πιστεύουν ότι ο μηχανισμός ελέγχεται ή κατευθύνεται από τον Καραμανλή, τον Σαμαρά, την Ντόρα ή τον Μειμαράκη κάνουν τραγικό λάθος…
Αντίθετα, ο μηχανισμός είναι εκείνος που ελέγχει τις ηγεσίες, κατευθύνει το κόμμα στις επιλογές του, ήταν πανίσχυρος και θα είναι ακόμα πιο ισχυρός, ανεξαρτήτως από το ποιος από τους υποψηφίους θα επικρατήσει στις εκλογές.
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση άλλαξε και τον τρόπο επιρροής των μηχανισμών. Που πλέον από την παραδοσιακή τους λειτουργία μετεξελίχθηκαν και δρουν με πολύ πιο σύγχρονους και επαγγελματικούς τρόπους…
Για να αντιληφθούμε όλοι ποιος πραγματικά ελέγχει σήμερα τη Ν.Δ, πρέπει να γυρίσουμε πίσω περίπου μια δεκαετία:
Σε ένα σπίτι στα νότια προάστια, μια παρέα 6 φιλόδοξων πιτσιρικάδων της ΟΝΝΕΔ απ΄όλη την Ελλάδα, με ισχυρή επιρροή σε μαζικές οργανώσεις, μετά από διαφωνίες και εξαντλητική συζήτηση, κατέληξε στην οριοθέτηση του στόχου της, αποφασίζοντας να πάρει τις τύχες της στα χέρια της.
Δίνοντας όρκο τιμής, αποφάσισε να ακροβολιστεί στα (τότε) μεγάλα “κεφάλια” του κόμματος, με θέσεις επιρροής σε τότε πρωτοκλασάτους υπουργούς, να διεκδικήσει ρόλο στο εσωτερικό της πανίσχυρης νεολαίας, και παράλληλα να “ανταλλάξει” την επιρροή της, με ισχύ εντός του κομματικού μηχανισμού.
Η ταχεία αλληλοεξόντωση των πρωτοκλασάτων της κυβέρνησης Καραμανλή στους οποίους είχαν προσκολληθεί, επαναπροσδιόρισε αυτομάτως τον στόχο τους…
Εγκαταλείποντας τους παραπαίοντες υπουργούς τους, άρχισαν να ανιχνεύουν τις ισορροπίες της μετά – Καραμανλή εποχής, πριν ακόμα εκείνος παραιτηθεί, παίρνοντας θέση μάχης στα στρατόπεδα των επόμενων υποψηφίων. Μισοί με τη Ντόρα – μισοί με τον Σαμαρά. Με τον όρκο τιμής να παραμένει ενεργός, δηλαδή να ενώσουν δυνάμεις και να αυξήσουν από κοινού την επιρροή τους, ανεξαρτήτως ποιος θα είναι ο νικητής.
Η υποστήριξή τους στον Σαμαρά και τη Ντόρα δεν ήταν άνευ ανταλλάγματος. Έπρεπε να δεσμευτούν και οι δύο (τότε) υποψήφιοι αρχηγοί ότι θα τους διευκόλυναν πρακτικά να ελέγξουν τη νεολαία και θα λάμβαναν μια ισχυρή ποσόστωση στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος.
Μετά την εκλογή Σαμαρά, η παρέα (ξανα)ενώθηκε. Όσοι είχαν στηρίξει Σαμαρά, παρέα με εκείνους που βρέθηκαν στο πλευρό της Ντόρας, σαν έτοιμοι από καιρό, επιβάλλουν την αλλαγή στους κανόνες του παιχνιδιού και κυριαρχούν στη νεολαία του κόμματος…
Η παλαιά οργάνωση που είχε δομηθεί από τον Κ.Καραμανλή εκτοπίζεται, και ο μηχανισμός μεταλλάσσεται ταχύτατα σε «ασπίδα» του Σαμαρά. Πολύ γρήγορα και εύκολα πλέον, ο μηχανισμός διεκδικεί και κερδίζει επιρροή στους βουλευτές, τοποθετώντας τοποτηρητές στα πολιτικά τους γραφεία, ενώ λόγω ελέγχου της ΟΝΝΕΔ, καταφέρνει και εκλέγει, σημαντικό αριθμό μελών στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος.
Έχοντας τη νεολαία ως βασικό μοχλό του μηχανισμού, η επιρροή εξαπλώνεται και στο κόμμα, που σε λίγο καιρό περνά ολοκληρωτικά στα χέρια τους. Τα παραδοσιακά τζάκια εμποτίζονται με στελέχη του (νέου) μηχανισμού, οι γνήσιοι αγωνιστές παραμερίζονται, και οι ζωντανές κομματικές οργανώσεις συνειδητά απαξιώνονται… Ο μηχανισμός αποκτά προσβάσεις σε ΜΜΕ, ορίζει υποψηφίους σε ψηφοδέλτια, καταρτίζει ψηφοδέλτια Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εξουδετερώνει συναινέσεις, τάσεις και διευρύνσεις, χτίζει σχέσεις με εταιρίες επικοινωνίας και εταιρίες δημοσκοπήσεων, συνομιλεί με τη διαπλοκή.
Με έναν και μόνο σκοπό: Τον έλεγχο του επόμενου αρχηγού και την ολοκληρωτική του κυριαρχία μετά τον Σαμαρά, με πρόεδρο βγαλμένο από τα σπλάχνα του ίδιου του μηχανισμού.
Μετά την ήττα της Ν.Δ. τον Ιανουάριο, όλα ήταν προετοιμασμένα. Οι βασικοί παίκτες του μηχανισμού ακροβολισμένοι σε φιλόδοξους υποψηφίους που ξεκινούν την αποδόμηση του Σαμαρά, κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν το λιβάνισμα του Τσίπρα, και η διαπλοκή να πιέζει για την εξόδιο ακολουθία Σαμαρά. Ο Σαμαράς στην αρχή αντέχει, εκθέτει τους πρώτους δελφίνους, τους καίει οριστικά και ελέγχει απόλυτα το “μαγαζί”.
Μέχρι που από το σκοτάδι ο μηχανισμός αρχίζει να αναδύεται στην επιφάνεια. Ποιος ξεχνά τον νεαρό ζωσμένο πολιτικό καμικάζι της ΟΝΝΕΔ, που το βράδυ του δημοψηφίσματος απαιτεί την αντικατάσταση Σαμαρά, από “νέο και άφθαρτο” στέλεχος;
Κυριάκος Μητσοτάκης και ο «άπαιχτος» Άδωνις
Στους υπολογισμούς τους όμως, μεσολάβησαν οι εκλογές και δύο απρόσμενα γεγονότα που άλλαξαν τις ισορροπίες…
Η υποψηφιότητα του Κυριάκου και η υποψηφιότητα του Άδωνι…
Και αυτό γιατί η υποψηφιότητα Κυριάκου πρόλαβε την έτοιμη υποψηφιότητα της Ντόρας, αναγκάζοντάς την να συμμαχήσει με τον Βαγγέλη Μειμαράκη, με αντάλλαγμα μια θέση στην Ευρώπη που τελικά δεν αξιώθηκε να λάβει, μπροστά στον κίνδυνο να την ξεπεράσει ο αδερφός της.
Και γι αυτό ίσως η υποψηφιότητα Κυριάκου, ξεχωρίζει μέχρι στιγμής, γιατί κινείται εντελώς έξω από τα στεγανά του ήδη δομημένου πανίσχυρου μηχανισμού…
Αλλά η απρόσμενη υποψηφιότητα ήταν εκείνη του Άδωνι, αφού ο γνωστός μας μηχανισμός είχε φροντίσει να δεσμεύσει και να μπλοκάρει τις υπογραφές της Κεντρικής Επιτροπής, περιορίζοντας έτσι τους υποψηφίους απολύτως στα μέτρα του…
Είχε ήδη εξουδετερώσει υποψηφιότητες αξιόλογων νέων στελεχών, όπως η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Κικίλιας, ο Σκρέκας, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, ο Κατσανιώτης, ο Καραγκούνης, που είχαν αρχίσει ήδη να αναζητούν υπογραφές και στηρίγματα, αλλά προσέκρουαν στον τοίχο των δεσμευμένων υπογραφών…
Παρόλα αυτά, ο Άδωνις με το γνωστό του ταπεραμέντο, καταφέρνει να συγκεντρώσει τελικά τις 50 υπογραφές μεταξύ των οποίων δεσπόζουν επικεφαλής οργανώσεων παραδοσιακών κάστρων τόσο του Καραμανλή, όσο και του Σαμαρά…
Κάπου εκεί ο μηχανισμός πανικοβάλλεται και κάνει το δεύτερο λάθος του, επιχειρώντας με τυπολατρία να αποκλείσει τον Άδωνι…
Αλλά αποτυγχάνει.
Και τότε ταχύτατα, χρησιμοποιώντας τη γνωστή παλιά καλή μέθοδο (του όρκου τιμής) μοιράζεται μεταξύ των υποψηφιοτήτων του Βαγγέλη Μειμαράκη και του Απόστολου Τζιτζικώστα. Τα στελέχη του σαν έτοιμα από καιρό αναλαμβάνουν κατευθείαν ρόλους στα επιτελεία τους, η νεόκοπη διαπλοκή αγκαλιάζει γλυκά, τις υποψηφιότητές τους…
Άλλωστε είναι πανίσχυροι υποψήφιοι και οι δύο, εν ενεργεία Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο πρώτος, εν ενεργεία Περιφερειάρχης ο δεύτερος.
Γι αυτό και το αποτέλεσμα των εσωτερικών εκλογών της Ν.Δ. είναι ήδη προδεδιαγραμμένο…
Θα επικρατήσει οριστικά η παρέα των Νοτίων προαστίων. Όποιος και να εκλεγεί…
Εκτός εάν ο Κυριάκος ή ο Άδωνις αντέξουν και καταφέρουν να τους νικήσουν.
Με όπλο τους το καταστατικό, με ανορθόδοξη μάχη και κινητοποιώντας τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες να φτάσουν στις κάλπες.
Ο Κυριάκος και ο Άδωνις ίσως είναι οι υποψηφιότητες που μπορεί να περισώσουν την αυθύπαρκτη επιβίωση της συντηρητικής παράταξης…
Ίσως όμως, αυτό να είναι και το κεντρικό τους μειονέκτημα σε αυτή την κούρσα..
Σήμερα δεν τα κατάφεραν και η παρέα των Νοτίων προαστίων κέρδισε και την δεύτερη μεγάλη μάχη.
Για να μην κερδίσει οριστικά και τον πόλεμο, απαιτείται να συμμαχήσουν οι ηγέτες των «περαστικών», της κοινωνίας δηλαδή, οι κ.κ. Μητσοτάκης και Γεωργιάδης.
Και ενωμένοι να αναμετρηθούν παλληκαρήσια με την ίδια την Ιστορία!
Ο Κυριάκος τα έβαλε με το «βαθύ κόμμα». Θα επιβιώσει; (γραμμένο στις 19/4/2016 – 3 μήνες μετά την εκλογή του Κ.Μητσοτάκη )
Η ΟΝΝΕΔ δεν είναι μια απλή ιστορία. Ο έλεγχός της σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα από μια επιφανειακή πολιτική επικυριαρχία.
Ο έλεγχος της ΟΝΝΕΔ συνεπάγεται και έλεγχο του κόμματος. Έλεγχο συνέδρων, έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής, έλεγχο των ροών χρηματοδότησης, έλεγχο της ίδιας της ηγεσίας.
Ο Σαμαράς επιχείρησε όταν ανέλαβε, να σπάσει το απόστημα αυτό, προχωρώντας σε απευθείας εκλογή της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ από την βάση των ψηφοφόρων. Όμως αυτή του η κίνηση ήταν και η μοιραία. Γιατί δεν μπορούσε να φανταστεί την ισχύ, την οικονομική δυνατότητα και την διασύνδεση με την διαπλοκή, του συστήματος που εδραιώθηκε μέσω «λαϊκής ψήφου» και τελικά τον κατάπιε. Έφτασε σε σημείο ως Πρωθυπουργός να «παρακαλά» τον εκπρόσωπο του «συστήματος» αυτού, να επιτρέψει στον Κώστα Κυρανάκη (ίσως το πιο αξιόλογο στέλεχος που διέθετε) να είναι υποψήφιος για πρόεδρος της Νεολαίας του ΕΛΚ, θέση την οποία τελικά και κατέκτησε. Ο Κυρανάκης κατά την περίοδο εκείνη είχε εναντιωθεί στο πανίσχυρο “σύστημα” που κυριαρχούσε σε νεολαία και κόμμα, με αποτέλεσμα να επιχειρηθεί η πολιτική του εξόντωση!
Ο Σαμαράς όμως, αυτή του την επιλογή την πλήρωσε:
Γιατί η εκλογή του Α.Παπαμιμίκου στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ, έδιωξε το πιο παραγωγικό κομμάτι της νεολαίας, που είχε πιστέψει και είχε στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά στην δύσκολη διαδρομή του προς την ηγεσία της Ν.Δ.
Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον νεαρό πρόεδρο της (προηγούμενης) ΟΝΝΕΔ που πανίσχυρος (λόγω της αριθμητικής επιρροής του στα όργανα) ζητούσε την αποπομπή του Α.Σαμαρά για τη θέση του στο δημοψήφισμα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους εναγκαλισμούς του ιδίου με τον Λ. Λαζόπουλο, παρά την εκστρατεία λάσπης που είχε επιδοθεί ο γνωστός κωμικός κατά της πλειοψηφίας των στελεχών του κόμματός του;
Αυτά ήταν μόλις ορισμένα από τα εμφανή σημάδια υπόγειας επιρροής ενός συστήματος. Τα χειρότερα ήταν όσα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιλήφθηκε κατά την εσωκομματική προεκλογική περίοδο για την ηγεσία και όσα ήδη υπέστη κατά το πρώτο τετράμηνο της προεδρίας του.
Γιατί δεν πέρασαν καθόλου απαρατήρητες οι υπόγειες διασυνδέσεις του συστήματος με συνυποψηφίους του, οι ανοίκειες σχέσεις διαπλοκής του με ΜΜΕ, αλλά και οι υπερβολικές σπατάλες των εκφραστών του συστήματος αυτού, υπέρ της καμπάνιας των συνυποψηφίων του…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε πολύ καλά ότι αν επιτρέψει μετά την εκλογή του σε αυτό το δυσώδες σύστημα να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, ο μόνος χαμένος θα ήταν ο ίδιος. Δεν θα μπορούσε, ούτε βήμα να κάνει, ούτε υποψήφιο να επιλέξει, εάν προηγουμένως δεν είχε την «ευλογία» του. Και το βασικότερο, θα έβαζε απέναντί του παιδιά με φρέσκα μυαλά και αγνές προθέσεις που πίστευαν στην προσπάθειά του, αλλά θα απωθούνταν από αυτά τα πανίσχυρα «συστήματα».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Μια μαζική οργάνωση μπορεί να ελέγξει το κόμμα. Για παράδειγμα οι εκπρόσωποι της ΟΝΝΕΔ στο συνέδριο του κόμματος, μπορούν να εκλέξουν ιδιαίτερα σημαντικό αριθμό στην Πολιτική Επιτροπή, που μαζί με τους «διορισμένους» στην Πολιτική Επιτροπή, να αποτελούν μαζική πλειοψηφία. Ειδικά αν οι διαδικασίες ελέγχονται από τους ίδιους, με αμφίβολες μεθόδους…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Κατά την προεκλογική περίοδο για την αρχηγία της Ν.Δ., δυσκολεύτηκε πολύ να βρει υπογραφές για την υποψηφιότητά του, αφού τα μέλη που προέρχονταν από την ΟΝΝΕΔ είχαν προκαταβολικώς παραδώσει τις υπογραφές τους στους «βοσκούς» τους. (*Βοσκός είναι στην νεοελληνική αργκό ο κομματάρχης. Αυτός που οδηγεί τα “πρόβατα” τα οποία ελέγχει προς την μία ή την άλλη συμπεριφορά ανάλογα με τα προσωπικά (οικονομικά ή πολιτικά) συμφέροντά του. )
Ένας εκ των «βοσκών» δεν ήταν άλλος από τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Που εκτός από «βοσκός» εμφανιζόταν και ως «εγγυητής των αδιάβλητων διαδικασιών» μιας ιστορικής παράταξης.
Όμως ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να παρακάμψει και αυτό το πρόβλημα, σηκώνοντας ανθρώπους από τον καναπέ τους. Και έχοντας στο πλευρό του ορισμένους ρομαντικούς νεολαίους, κυριάρχησε τελικά στο κόμμα του.
Ανάμεσα στους δύο γύρους, ο Α. Παπαμιμίκος έσπευσε να προσεγγίσει τον Κ. Μητσοτάκη διαπραγματευόμενος την «πραμάτεια του». Όμως ο Κ. Μητσοτάκης για λόγους αρχής, αρνήθηκε να οποιαδήποτε συναλλαγή, είτε με τον κ. Παπαμιμίκο, είτε με οποιονδήποτε.
Αμέσως μετά τις εσωκομματικές εκλογές, όλοι οι ομαδάρχες (ειδικά όσοι διέθεταν ισχυρή επιρροή στη νεολαία) έσπευσαν να προσεγγίσουν τον νέο πρόεδρο της Ν.Δ., να του προσφέρουν την «αφοσίωσή» τους και να κάνουν μαζί του τις «συμφωνίες» που επιθυμούσαν.
Συγκεκριμένα, με το πρόσχημα του ελέγχου της νεολαίας από τη νέα ηγεσία, οι ίδιοι “παράγοντες”, έσπευσαν να καθαρίσουν την ομάδα του Σάκη Ιωαννίδη που πλέον δεν τους ήταν χρήσιμη και να τοποθετήσουν για επικεφαλής της ΟΝΝΕΔ έναν (άχρωμο) εκλεκτό τους που αυτοπροσδιοριζόταν ως προεδρικός. Χώρισαν παράλληλα τη χώρα στα δύο, και προσέφεραν στην εκλεγμένη ηγεσία την πλειοψηφία των Οργανώσεων που θεωρούσαν ότι ελέγχουν. Πίστεψαν όμως ότι κρατούν για τον εαυτό τους την επιρροή τους στην Βόρειο Ελλάδα, μοιράζοντας σε διάφορους εκλεκτούς τους, επιρροές σε επιμέρους Οργανώσεις.
Για παράδειγμα, οι ίδιοι επιχείρησαν να αλλάξουν (μέσω αύξησης του εκλογικού σώματος που προέρχεται από την ΟΝΝΕΔ) τους συσχετισμούς σε Νομαρχιακές Επιτροπές του Κόμματος, προσφέροντας τις νομαρχιακές επιτροπές σε φίλους Βουλευτές, δικής τους επιρροής. Με το (πολιτικό) αζημίωτο ασφαλώς!
Σε τοπικό επίπεδο πολλές οργανώσεις Νεολαίας, ειδικά οι μαζικές οργανώσεις των Πανεπιστημίων, τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε παρέες ελέγχου εμπορικών δραστηριοτήτων και πολιτικών εξυπηρετήσεων.
Με αυτό τον τρόπο διατηρούν την επιρροή τους, η οποία περνά από γενιά σε γενιά. Για να συντηρούνται οικονομικά οι οργανώσεις, τους έχει δοθεί π.χ. (πάντα μέσω αποφάσεων των ιδρυμάτων που ελέγχουν πολιτικά) η διαχείριση κυλικείων ή εστιατορίων ΤΕΙ ή ΑΕΙ.
Παράλληλα, μέσω φιλικών τουριστικών γραφείων, ή νυχτερινών μαγαζιών αποκομίζουν τεράστια κέρδη από φοιτητικές εκδρομές και νυχτερινά πάρτυ. Και έτσι συντηρούνται, πολλαπλασιάζουν τα μέλη τους και ασκούν επιρροή.
Ο κρισιμότερος κρίκος που κατάφερε να σπάσει σε αυτή τη διαδικασία ο Πρόεδρος της Ν.Δ., έχει να κάνει με τη συμφωνία που επιχειρήθηκε κάτω από το τραπέζι: «Ελέγχω τόσες Νομαρχιακές, τόσους συνέδρους στο συνέδριο, τόσες σχολές, υποχρεούσαι να μου δώσεις αυτά τα ανταλλάγματα, σε μένα και τους φίλους μου»!
Μαζί με ένα χαρτί, που οι γνωστοί βαρώνοι, υποχρέωσαν τα εκλεγμένα στελέχη της ΟΝΝΕΔ να υπογράψουν (ανάμεσά τους και το νέο πρόεδρο της Οργάνωσης) με το οποίο αμφισβητούσαν την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη και τις ακολουθούμενες καταστατικές διαδικασίες…
Κάποιοι στο περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη, που γνωρίζουν το παρασκήνιο για τις πρώτες ανοικτές εκλογές της ΟΝΝΕΔ το 2010, δεν μπορούσαν να αγνοήσουν επίσης, τις (ενυπόγραφες) καταγγελίες για τη δράση επαγγελματιών «μπράβων» που δρούσαν τότε σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα στην περιφέρεια της χώρας… Ίσως και η παρουσία των ίδιων προσώπων στο Συνέδριο της Νεολαίας, ως ασπίδας του επιθυμητού αποτελέσματος, να επέτεινε την απόφασή του για οριστική «ρήξη» με το καρκίνωμα που είχε ριζώσει στην Οργάνωση.
Ίσως ο Κυριάκος να έψαχνε την ευκαιρία για να βάλει ένα τέλος σε αυτή την παρακμή, σε αυτό το πανίσχυρο «σύστημα» που κατέτρωγε το κόμμα του. Το σίγουρο είναι ότι την ευκαιρία που έψαχνε, του την έδωσαν.
Πλέον το παιχνίδι βρίσκεται στα χέρια του. Και γνωρίζει ότι είτε θα καταφέρει να τελειώσει το βαθύ κόμμα, είτε εκείνο θα τον καταπιεί…
Ο Σαμαράς δεν τα κατάφερε. Ο Κυριάκος έκανε το πρώτο βήμα με την απομάκρυνση Παπαμιμίκου και τη διαγραφή Γεωργιάδη.
Άραγε θα τα καταφέρει μέχρι τέλους;
tags: Κυριάκος Μητσοτάκης, ΟΝΝΕΔ, Σάκης Ιωαννίδης, Βασίλης Γεωργιάδης, ONNED
R. M. 